dobro ogółu

См. также в других словарях:

• dobro — n III, Ms. dobrobru (dobrobrze); lm D. dóbr 1. blm «to, co jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; ideał moralny» Poczucie dobra i zła. Wyświadczyć komuś dobro. Czynienie dobra. 2. blm «skłonność do czynienia dobrze; łagodność,… …   Słownik języka polskiego

• dobro — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dobrobrze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wartości odbierane jako zgodne z kodeksem moralnym człowieka, a także uczynki dające dowód uznawania tych wartości : {{/stl 7}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ogół — m IV, D. u, Ms. ogóle, blm 1. «zespół przedmiotów, zjawisk tworzących pewną całość, będących jednego rodzaju, typu; zespół osób mających jakąś wspólną cechę, np. zawód, narodowość, zainteresowania» Ogół interesów, norm, zjawisk. Ogół czytelników …   Słownik języka polskiego

• filister — m IV, DB. filistertra, Ms. filistertrze; lm M. filistertrzy a. filistertrowie, DB. filistertrów «człowiek obojętny na dobro ogółu, ograniczony, małostkowy, nie mający wyższych aspiracji» Mentalność filistra. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• ogół — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. ogółóle, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wszystkie elementy składowe jakiejś całości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ogół społeczeństwa, Polaków, mieszkańców. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• społeczny — społecznyni 1. «odnoszący się do społeczeństwa; powstający, tworzący się w społeczeństwie; realizowany w społeczeństwie, przez społeczeństwo, związany ze społeczeństwem» Ustrój społeczny. Rozwój, ruch, przewrót społeczny. Grupa, klasa społeczna.… …   Słownik języka polskiego

• ogólny — ogólnyniejszy 1. «dotyczący ogółu osób, obejmujący całą grupę ludzi, wspólny dla wszystkich, przeznaczony dla ogółu; powszechny, publiczny» Dobro ogólne. Ogólne zebranie. Ogólna rozmowa. Ogólny śmiech. Ogólny pokój, stół. Ogólne powitanie,… …   Słownik języka polskiego

• pospolity — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, pospolityici, pospolitytszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powszechnie, często występujący, spotykany; ogólnie wiadomy, znany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pospolite nazwisko. Pospolite… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pospolity — pospolityici, pospolitytszy 1. «często się zdarzający, wszędzie spotykany, występujący; powszechnie znany» Pospolite imię. Pospolite zjawiska w przyrodzie. Pospolita roślina. Pospolity chwast. Pospolite zwierzę. ∆ jęz. Rzeczownik pospolity… …   Słownik języka polskiego

• publiczny — publicznyni 1. «dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, z jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny» Własność publiczna. Dobro publiczne. Grosz publiczny.… …   Słownik języka polskiego

• społeczeństwo — n III, Ms. społeczeństwowie; lm D. społeczeństwoeństw «ogół ludzi pozostających we wzajemnych stosunkach, wynikających z ich udziału w procesach produkcyjnych i w życiu kulturalnym; ogół obywateli danego kraju, okręgu, miasta itp.» Społeczeństwo… …   Słownik języka polskiego